زن

میز شادی جهان چهار پایه دارد :
دو تای آن را مولانا !
به ما نشان داده :
دو تای دیگر را حافظ !
دو تائی که مولانا معرفی کرده :
مرنج ! و مرنجان !
مانند باران باشید که پلیدی‌ها را می‌شوید و دوباره به آسمان می‌رود ، پاک می‌شود و دوباره به زمین بر می‌گردد.
و حافظ گفته :
بنوش ! و بنوشان !
هر نعمتی که خدا به شما داده
از مال یا سلامتی
از معرفت و آگاهی
با دیگران تقسیم کنید و دیگران را در آن سهیم کنید
چون همه این‌ها امانتی ست که به ما داده شده است...

به یکدیگر مهر بورزید ، اما از مهر بند نسازید، بگذارید که مهر دریای مواجی باشد در میان دو ساحل روح‌های شما...

بدون زبان ، نمی‌توان با مردم صحبت کرد و آن‌ها را درک کرد. نمی‌توان امیدها و آرزوهای آن‌ها را تقسیم کرد ، تاریخ آن‌ها را درک کرد ، از شعر آن‌ها قدردانی کرد یا آهنگ‌های آن‌ها را خوش مزه کرد.

از عشق با عشق سخن بگو

اگر چیزی را نمی‌دانی و بی خبری به خود خرده مگیر ؛ در ندانستن آرامشی هست که در دانستن نیست...!

تجربه کردن، به تنهائی کافی نیست، تجربه را باید سنجید و در جایگاه خویش قرار داده و آن را تجزیه و تحلیل نمود تا بتوان به نتایج آن دست یافت.

من خدا را در قمقمه‌ی آب یافته ام ،

مهتاب به نور، دامنِ شب بشکافت
می‌نوش، دمی‌بهتر از این، نتوان یافت
خوش باش و میندیش که مهتاب بسی
اندر سرِ خاکِ یک به یک خواهد تافت

آرامش درون از لحظه‌‌‌ای آغاز می‌شود که تصمیم می‌گیری به هیچ انسانی و هیچ حادثه‌‌‌ای اجازه ندهی احساسات تو را تحت کنترل خویش در آورد...